29 Eylül 2010 Çarşamba

ACI

Hareketli bir gündü akşam üstüne doğru arkama yaslanıp soluklanmak isterken aldım haberi.



Bir ay önce bir müşterimiz kızıyla birlikte ofise gelmişti.Annesiyle kahvelerimizi içerken havadan sudan yaptığımız sohbet bir şekilde yanındaki kızına döndü.Kızını anlatmaya başladı gururla ve övgüyle .Yakınlarda iyi bir bankada işe başlayacağını sonraki hedeflerini yurt dışında aldığı eğitimleri v.s .Kahvelerimizi içtik tekrar görüşmek üzere vedalaştık her ikisiyle de.

Akşam üstü ortak bir tanıdığımızla telefonda konuşurken "olanları duydun mu ?" dedi."Hayırdır ne oldu ?" dememle beni altüst eden o kötü haberi verdi.İsim kullanmak istemiyorum ama bir ay önce annesiyle birlikte ziyaretimize gelen kızımız bir kaç gün önce bir apartman boşluğunda ölü bulunan kızımızmış.

Kahroldum.Ne diyeceğimi bilemedim.Belki sadece bir saatlik bir tanışıklığımız vardı.Ama o gün annesinin ona bakışı ,gururlanışı ,geleceğiyle ilgili yaptığı planlar hepsi kulağımda tekrar tekrar dönüyor.


Ailesi perişan olmuş .Ben dış kapının mandalı olarak bu kadar üzülmüşken sevenlerini düşenemiyorum.Offf ! Allah yardımcısı olsun annesinin.

Şimdi bir sürü şeyler yazılıyor çiziliyor konuyla ilgili.

Hepsi fasa fiso.

Ben o gün pırıl pırıl parlayan idealleri olan çok tatlı bir genç kızla tanışmıştım.

Artık yok.

Allah rahmet eylesin.