9 Ocak 2009 Cuma

O güzel İnsanlar...




Yaşar Kemal'in romanlarına bayılırım.

Her birinde renkli yazmalar gibi rengarek sıcacık hikayeler vardır.

Kibritçi kızın her kibrit yakışında kurduğu hayal gibi,ben de Anadolunun o güzel insanlarını , buram buram kokan kültürünü her sayfa çevirişimde içime çekerim.

Gönüllerimizin en çok nobel ödülünü alan yazarımız ,sen çook uzun yıllar yaşa emi .

Bu resmi gördüğümde "Demirciler Çarşısı Cinayeti" romanında geçen bir paragraf geldi aklıma ...

"..Bir zamanlar bu şehirde konuksever, sıcak yürekli, dost canlısı iyi insanlar, ceren gibi, kırmızı mercan gözlü, uzun boyunlu, kalem kulaklı, suna gibi cins atlar vardı. Onlara ne oldu?..."

"O güzel insanlar,güzel atlarına binip çoktan gittiler." ...

Bugünlerde ne kadarda manidar bir cümle değil mi ?

Aç sırtlanlar gibi insanlar birbirinin ellerindekini avuçlarındakini,topraklarındakini haksızca almaya kalkarken hele...

Ben de yeleleri yıldır yıldır o atların ,dost canlısı, sıcak yürekli o güzel insanların olduğu yere gitmek isterdim.

Şimdilerde bizim atlarımız böyle,insanlığımızı hiç sormayın .

Çoktan üç kuruşa satılmış...