Bugün taksim meydanda kırmızı ışıkta beklerken karşı kaldırımda yetmişli yaşlarda bir amca dikkatimi çekti .Elinde tuttuğu tasmayla yanıbaşında kıpır kıpır yerinde duramayan beagıl cinsi yavru köpekle o da yeşil ışığı bekliyordu .Bu yaşta bir amcanın köpek gezdirdiğine ilk kez şahit oldum.
Bizim ışıklarda neden beklediğimize anlam verememiş heyecanla yerinde dört dönen köpüş bir taraftan arabaların kornasından korkup geri geri çekiliyor öbür taraftan adamı çekiştirmeye ve yürümeye çalışıyordu .Zavallı adamcağız köpeği zaptetmeye çalışırken yanında bekleyen insanlara mahçup mahçup bakıyordu yaramaz bir çocuğa söz geçiremeyen bir anne edasıyla.
Karşıdan tebessümle izlerken yeşil ışık yandı.İnsanların yürümesiyle köpek amcayı iyice çekiştirmeye başladı.Amca artık hem sözle hem de tasmayı çekiştirerek sakinleştirmeye çalışıyordu köpüşü .Ama bizimkisi sanki karşıda acil yetişmesi gereken bir toplantı varmışcasına koşuşturuyordu.Yanımdan geçerken amca mecburiyetten koşar adım "dur be kızım " diye söyleniyordu iyiden iyiye..
Sabah sabah şahit olduğum yaşlı ve genç dostun birlikteliği çok hoşuma gitti.
Her ne kadar biri, diğerine ayak uydurmakta zorlansa da..
İyi geceler
