Birkaç sene öncesinde hiç aklımda yokken, turla ,Şeb-i aruz törenlerine katılmıştım.Kafamın çok karışık ve çok üzgün olduğum bir dönemdi.Kaldığım otel tam müzenin karşısındaydı.Bütün gün rehberden onla ilgili bilgiler öğrenip,yine akşam odaya geldiğimde onun hayatını anlatan bir kitap okuyordum. Yatmadan önce,pencerenin karşısına sandalyeyi çekip saatlerce okuduklarımı düşünüyordum müzeyi seyrederek.Çok etkilenmiş,hayran kalmıştım.Yapılan törenleri sevmemiştim gerçi ona yakışır sadelikte değildi yapılanlar.Belediyenin ve politikacıalrın gövde gösterisiydi sadece.Ben almam gerekenleri alarak dönmüştüm o geziden.
Yine her zaman olduğu gibi beden,benden önce gitmeye başlayınca bir yerlerden kulağıma çalınıp dilime dolandı Mevlanın bu sözleri.
Her gün bir yerden göçmek ne iyi
Her gün bir yere Konmak ne güzel
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş
Dünle beraber gitti cancağızım
Ne kadar söz varsa düne ait
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım
Mevlânâ Celaleddin-i Rumi